Wie ben ik.

Ik ben Marèse en woon samen met mijn vriend en onze Bernedoodle Lotje in Zaltbommel. Sinds ik kon praten was mijn grootste wens een hond. Ik liep als kind al op iedere hond af om daar mee te knuffelen. Mijn moeder en oma vonden dit altijd heel spannend omdat ze zelf bang waren voor honden. Maar ik gaf daar niets om, hoe groter en lomper hoe beter. Iedere verjaardag hoopte ik weer dat ik een hond zou krijgen als cadeau, maar helaas. Toen beloofde mijn vader me als je op jezelf gaat wonen krijg je van mij een hond. Eerst ging ik in een klein appartement wonen. Dit was veel te klein voor de hond die ik zo graag wilde. Maar eindelijk na 27 jaar kwam mijn grote droom uit. Na 1 jaar op de wachtlijst gestaan te hebben werd Lotje geboren op 2-2-2021. Na 8 weekjes kwam ze eindelijk bij ons wonen. Heel spannend maar zo leuk. Ik kan haar niet meer wegdenken uit ons leven.

Nadat Lotje in 2022 gesteriliseerd is, merkten mijn vriend en ik dat sindsdien een bezoek aan de dierenarts erg stressvol is. Ik weet nog heel goed dat we haar die dag om 8:00 uur in de ochtend al moesten brengen. We gingen naar een andere dierenarts dan normaal omdat wij wilden dat ze Laparoscopisch gesteriliseerd zou worden. Dit omdat Lotje erg druk was in die periode en dit sneller zou genezen. Ze zou om 10:00 geholpen worden. Uiteindelijk is ze in de middag rond 14:00 uur gesteriliseerd. Omdat ze volgens de artsen daar erg rustig was, wilden ze liever niet dat wij tussendoor langs kwamen. Daardoor zou ze weer onrustig worden en zou ze denken dat ze mee naar huis zou mogen. In de avond rond 17:30 uur mochten we haar gelukkig weer ophalen. Ze rende naar ons toe, ging tussen mijn benen in staan en sprong daarna meteen de auto in. Dit mocht helemaal niet natuurlijk. Een week later mochten de hechtingen eruit, mijn schoonmoeder ging mee want ik vond het ook spannend. Zodra we naar de voordeur liepen bleef ze stokstijf staan. Ze wilde echt niet mee naar binnen. We hebben echt van alles geprobeerd. Ze was toen al ruim 30 kilo dus je kunt je voorstellen hoe dit er voor omstanders uitgezien heeft. 

Sinds dit bezoek is het een uitdaging om met Lotje naar de dierenarts te gaan. Zodra we voor de deur staan verstijft ze helemaal en zodra we binnen zijn, blijft ze voor de deur zitten en hoopt ze dat deze open gaat. Ze wil zo snel mogelijk weg. Ze trilt helemaal en hoe lief onze dierenarts ook is, ze is ontzettend bang. Als ze klaar is, sprint ze ook naar buiten en springt ze weer meteen de auto in. Wegwezen hier.

Dit vind ik ontzettend zielig en vervelend voor haar dat ik bij mezelf dacht ik moet hier iets aan kunnen doen. Toen kwam Reiki op mijn pad. Ik geef Lotje nu Reiki en in combinatie met etherische oliën gaat het al stukken beter.  Ze vindt de behandelingen heerlijk en gaat er uitgebreid voor liggen. En het bezoek aan de dierenarts gaat al een stuk beter. 

Ik gun dit iedere hond die stress ervaart, die angsten heeft of andere blokkades waardoor hij of zij niet optimaal kan genieten.